Dende hai tempo, a variedade autóctona de Valdeorras "Godello" considérase unha das mellores variedades en uva branca do mundo. Este feito ratifícase nas palabras do gran enólogo, asentado en Toro, Manuel Louzada. Louzada, un habitual das máis altas puntuacións nas máis prestixiosas guías do viño internacional (conseguiu 100 puntos Parker co seu viñoThermantia 2004), cualifica o viño elaborado con godello da seguinte forma:
"É dos mellores do mundo e do que son gran admirador. Cando vou por aí e fálanme de Sauvignon Blanc ou Chardonnay, eu digo: Godello. Teno todo, intensidade, exotismo, aroma, cremosidad... Encántame e póñoo en catas enolóxicas en Estados Unidos".
Nacido no seo dunha importante familia portuguesa de produtores de viño, Manuel Louzada foi enólogo xefe da internacionalmente afamada adega "Terrazas de los Andes"; onde, durante 8 anos, desarollou a súa labor en Mendoza, Arxentina. Dende hai varios anos emprendeu unha nova aventura á fronte de Toro, en Numancia, un histórico pobo onde as vides, adquiridas por Moët Chandon, posúen un prestixio de máis de cen anos de produción.
Dende a nai do viño queremos compartir a entrevista que Manuel concedeu aos compañeiros de "La Voz de Galicia", e que se publica baixo o título "O meu branco favorito é o Godello". Nesta entrevista, ademais deste tema, trata aspectos de tan rabiosa actualidade coma o cambio climático e como este afecta á vinicultura, a elaboración de viños 100 puntos Parker e as novas técnicas vinícolas para afrontar a climatoloxía.
Os compañeiros de "La voz" recollen o seguinte:
"Baixou do avión en Alvedro coa sensación de reencontrarse cunha vella amiga, Galicia, pois a mocidade de Manuel Louzada (Coimbra, 1969) transcorreu entre vides da súa adega familiar e escapadas ao veciño norte para tomar contacto co albariño e o godello, polo que profesa devoción. Louzada sentou cátedra no hotel Finisterre cunha cata de produtos da adega Numanthia (da denominación de orixe Toro e pertencente ao grupo LVMH). Entre eles, Termes, Numanthia e Thermantia, ao que Parker deu 100 puntos pola colleita do 2004.
-Cóntenos un segredo. Como se fai un viño de 100 puntos Parker?
-Cun estilo propio e a sorte de que coincida co seu gusto. Pero un viño do máximo nivel debe ter intensidade para que chame a atención nunha cata na que se están probando moitos máis. Tamén complexidade; non vale un só descriptor, ten que haber froita fresca, notas de madeira... E por último, volume en boca, estrutura e elegancia. Nós buscamos a expresión tradicional de Toro, pero cunha nova dimensión: a elegancia.
-Como afecta un recoñecemento desa envergadura?
-Os recoñecementos non venden máis, pero pódenche axudar a vender. O noso obxectivo só é continuar ano tras ano co soño de facer un gran viño.
-A uva tinta de Toro é contundente, velle cabida en Galicia?
-É unha uva que explota na boca, brutal, e é verdade que en Galicia se consome moito branco cos peixes, pero nós propomos para noso veu maridaxes con zamburiñas e cebola caramelizada, por pór un exemplo.
-Que lle parecen os viños galegos?
-O meu branco favorito é o godello, que é dos mellores do mundo e do que son gran admirador. Cando vou por aí e fálanme de Sauvignon Blanc ou Chardonnay, eu digo: godello. Teno todo, intensidade, exotismo, aroma, cremosidad... Encántame, adoito polo en catas enológicas en Estados Unidos, e acabo de probar un fermentado en madeira que é para quitarse o chapeu. E por suposto, lémbrame ás miñas incursións en Galicia cando vivía en Portugal.
-É vostede dos que cren que o cambio climático está a afectar ao viño?
-En Toro hai un grao máis de temperatura media que fai dez anos. É moito, e ante un cambio tan importante hai que actuar. Nós temos unha gran superficie de viñedos prefiloxéricos con máis de 80 anos. Algúns, de 120. O que fixemos é adaptar a vide durante a póda a esas novas condicións, preparando a planta para máis seca e mesmo para máis choiva. A colleita do 2011 é un exemplo extremo, con 304 milímetros de precipitación anual.
-Inflúe tamén en que os viños sexan cada vez máis alcohólicos?
-Calculo que se traduce no medio grao máis. Pero hai outro motivo para iso. Antes, a decisión da data de colleita marcábana a acidez da uva e o alcol potencial. Recollíase en 12 ou 12,5 graos. Hoxe búscase outra cousa, a madurez fenólica. Cultívase cando os taninos están maduros, máis tarde. Por iso un Bordeus tiña antes 12,5 graos e hoxe non baixa de 13,5."
Aquí vos deixámos un vídeo de Manuel na súa etapa á fronte de "Terrazas de los Andes" para o programa de México: "líderes méxicanos"
Entradas
